SPI (Seri Çevresel Arabirim), yerleşik IC iletişim arabirimlerinden biridir. Motorola, Inc. (Freescale Semiconductor) tarafından tanıtıldı. Sadeliği ve genelliği nedeniyle, çeşitli çevresel IC’lere dahil edilir ve Philips IIC-bus ile birlikte sıralanır . SPI’nin sinyal sayısı, üç veya dört tel, IIC’nin iki telinden daha büyüktür, ancak aktarım hızı 20 Mbps veya daha yüksek bir değere yükselebilir, cihazın yeteneğine bağlıdır (IIC’den 5 – 50 kat daha hızlı). Bu nedenle, çoğunlukla mümkün olduğu kadar yüksek veri aktarım hızı gerektiren uygulamalar, ADC, DAC veya iletişim IC’si için kullanılır.
SPI Yapısı
SPI’nin temel yapısı sağ resimde gösterilmiştir. Master IC ve slave IC, üç sinyal hattına, SCLK (Seri Saat), MISO (Master-In Slave-Out) ve MOSI (Master-Out Slave-In) ile bağlanır ve her iki 8-bit vardiya kaydının içeriği Master IC tarafından sürülen vardiya saatiyle değiştirildi. Ek olarak , paketin veya bayt sınırının başlangıcını senkronize etmek ve aynı anda çoklu bağımlı konfigürasyonunu gerçekleştirmek için üçten daha büyük bir SS (Slave Select) sinyali kullanılır. Slave IC’lerin çoğu, SPI arayüzüne DI, DO ve CS gibi farklı pin isimleri atar. DAC ve tek kanallı ADC gibi tek yönlü transfer tarifesi için, veri hatlarından herhangi biri atlanabilir. Veri bitleri önce MSB’ye kaydırılır .
Bazı ikincil IC’leri bir SPI’ye eklediğinizde, ikincil IC’ler paralel olarak eklenir ve ana IC’den gelen CS sinyalleri her bir ikincil IC’ye bağlanır. Slave IC’nin CS sinyali tarafından seçilen veri çıkışı etkin ve seçili olmayan cihazların MISO hattından bağlantısı kesildi.
